konuşurken sürekli araya girip lafı kesen insan

geçenlerde anca bıraktığım huyu eğer bırakmasaydım olacağım kişidir. dinlemeyi de severim aslında ama böyle bir huyum vardı. şükür bıraktım.

şrfsz

annem, sürekli yapıyor bunu.

ağzının yayını sikeyim demelik insan.

ağzına tuvalet terliğiyle vurulması gereken insan tipidir

suratının ortasına sandalye fırlatma isteği.

çevremde var birkaç tane, biri annem. konuşmamın en heyecanlı yerinde, eeeen alakasız başka bir konuya girmiyor mu o an siniri iliklerime kadar hissediyorum. önce bir susarım, "anne..." diye gözlerinin içine içine bakıp sustururum. sonra belki devam ederim, belki "hevesimi kaçırdınız tşk." der ve içeri giderim. nazımın geçmeyeceği bir insan yapıyorsa da sesimi çıkarmam. sinirim ve ben usulca onu dinleriz. düşününce bile gerildim.

off tam üstüne kusmalık, ağız burun dalmak insandır. bahsedince bile daral geldi

çenesinden tutup üç saniye gözlerinin içine bakın ve, ya alnından usulca ya da dudaklarından hunharca öpün. muhakkak susacaktır ama sonrası için net bi şey söyleyemem..

Bu ben. Çok iyi bir dinleyici olduğum için. Söylediğiniz her söz bende iletişim sinyali uyandırıyor. Lafınızı kesmiyorsam muhtemelen pek dinlemediğimdendir. Ya da kısa kesmenizi istediğimdendir. :D

bana ne anlatacağımı unutturuyor ve en yakın arkadaşlarımdan biri bunu çok yapıyor. her seferinde YA Bİ' DUR DA CÜMLEMİ BİTİRİYİM diyorum öyle kendine geliyor. illa uyaracağız, bir tut ağzını be adam.

Sinir olduğum insandır. Konuştuğum kişi sık sık araya girince aklım karışıyor benim. Ne diyeceğimi unutuyorum beni dinlemekten sıkıldığını, beni merakla dinlemediğini ve söyleyeceklerimi önemsemediğini falan düşünüyorum. Sağlıklı iletişim bu değil. İki kişi üst üste konuşursa cümleler tamamlanmaz ki iletişim nasıl sağlansın. Mikrofon aynı anda iki kişide olamaz. Sonra ben sinir olup susunca noldu yav niye sustun diye soruyor bide. Niye acaba. Sen susmadığın için olabilir mi

Bu ben olabiliyor bazen konuşmaya daha uzun süre tutunmak için ya da daha az açık vermek için yapıyorum ben de. Herkes kendine göre şapıyor tabii.

Bazıları da bir türlü susmak bilmiyor, anlatmaya milattan önceden başlıyor, dinliyorsun dinliyorsun ama o henüz hazreti isanın doğumuna dahi gelemiyor. Bu durumlarda lafını kesmek bir vatan borcudur. Ama bazı insanlarda var ki karşı tarafın bir cümle bile kurmasına izin vermiyor. İlle de o konuşacak ille de lafı kesecek. Tam bir kültürsüz köpek. Ağzına terlikle yapıştırmalık

Bulunduğum ortamı terk etmeme sebebiyet veren insandır. Sohbet karşılıklı yapılır. Eğer ben bir şeyler anlatamayacak ve sürekli seni dinleyeceksem bu sohbet olmaz ki! "Madem bu kadar çok konuşmak istiyorsun bak şurada ayna var kardeşim, ona konuş. Benden bu kadar." dedirtecek kadar delirmenizi sağlayan insandır. Yapma güzel kardeşim... Yapma.

İçten içe aşağılık kompleksi yaşıyorlar bence. Ben de buradayım diye bağırıyorlar gibime geliyor. Yazık, üzülüyorum böyle tiplere.

Ayy herkesin vardır böyle kanser tipli arkadaşı. Bir olayı anlatmaya başlarsın “ayy o da bir şey mii benim de…”diyip senin sözünü kesip kendi hikayesini anlatmaya başlar sonra sen tam tekrar anlatacakken ordan yine bir şey aklına gelir bu sefer onu anlatır sende kısa kesip amaan diyip bitirirsin anlatacağın şeyi çünkü kanser hücresi tüm hevesini sömürmüştür.

Ağzına kürekle vurucan onların

annemdir. aklına bir şey geldiğinde hemen söylemezse unutuyor bu yüzden sürekli lafımızı kesip konuşuyor. başlarda sinirlensem de alıştım artık ama lafım da bir kere kesilince anlatma isteği falan kaçıyor tabi. yine de anam anam canım anam sen konuş ben dinlerim anam.